GEJSZA – Tradycja i sztuka

Powstanie terminu gejsza sięga, aż epoki Tokugawa i składa się z dwóch członów „gei” – czyli sztuka oraz „sha” – oznaczającego człowieka. W wolnym tłumaczeniu można ją określić jako „człowiek uprawiający sztukę” bądź jak co poniektórzy tłumaczą „artysta”.

Początkowo gejszami byli mężczyźni, obyczaj bowiem nie pozwalał kobietom uczestniczyć w przyjęciach, podtrzymywali oni rozmowę, urządzali występy artystyczne oraz zabawiali ludzi na przyjęciach organizowanych przez bogaczy lub klasę wyższą. W siedemnastym stuleciu kobiety określające się mianem gejszy pojawiły się w „dzielnicach rozpusty” Japonii. Istnieje wiele przekazów dotyczących faktycznego powstania terminu gejszy – kobiety. Jeden z nich mówi o grupie, która podkradła pomysł prostytutkom najmując się do śpiewu i tańca na zabawach.

Inny z kolei opowiada o prostytutce, która podjęła pracę gejszy chcąc zarobić dodatkowe pieniądze co okazało się strzałem w dziesiątkę. Rząd ustanowił surowe prawa dla gejsz. Kontrolował sposób ubioru, jak i gdzie mogły zabawiać klientów, oraz godziny pracy w jakich mogły świadczyć swoje usługi. By być pewnym, że schadzkom takim nie towarzyszy sex nie wolno było wynająć jednej gejszy. Jednak wszystkie te zakazy i nakazy spowodowały jeszcze większe zainteresowanie ich osobą.

Szczególnie w najbiedniejszych dla Japończyków czasach niektóre rodziny oddawały swoje córki do Okiya (tak nazywały się domy gejsz). Dzieci te szkolone były w wieku 5-6 lat by w przyszłości móc spłacić dług za naukę stając się i pracując jako gejsze.


Szkolenie przebiega w 4 etapach:

1. „Shikomi” – wykonuje ona te same czynności co służące dodatkowo usługując Maiko i Geiko. Trwa to 6 miesięcy i jest etapem zapoznającym dziewczęta z życiem w domu, całą ideą szkolenia, nauką bardziej formalnego języka, dyscypliny oraz noszenia kimona.

2. „Miniari” – po 6 miesiącach bycia Shikomi młoda dziewczyna wchodzi w okres nauki przez obserwację. Na tym etapie uczy się jak nosić białą twarz, a także torebkę z wszystkimi potrzebnymi akcesoriami takimi jak np. wachlarz czy szminka oraz uczestniczy jako obserwatorka na przyjęciach.

3. „Maiko” – staje się formalną członkinią świata gejsz. Na tym etapie organizuje się dużą ceremonię, a dalsza nauka staje się coraz bardziej intensywna. Okres ten trwa od 5 do 7 lat.

4. „Geiko” – wyszkolona gejsza, dziewczyna staje się nią ok.20 roku życia, wkłada pod kimono biały kołnierz. Dawniej żeby dziewczyna mogła zostać Geiko musiała przejść inicjację (mizuage), obecnie się tego nie praktykuje.


Jako ciekawostkę pozwolę sobie zamieścić pokrótce jak wyglądał jej przebieg, otóż Okāsan (czyli matka domu) wybierała dla gejszy odpowiedniego kandydata z pośród dojrzałych, bogatych i wysoko postawionych mężczyzn. Ponieważ musiał on zapłacić odpowiednią sumę pieniędzy oraz możliwie najlepiej wywiązać się ze swego zadania.